- condecet
- con-dĕcet, ēre, v. impers., it becomes or it is becoming, meet, seemly (ante-class.):
capies quod te condecet,
Plaut. Am. 2, 2, 90:haud Atticam disciplinam,
id. Cas. 3, 5, 24:in se capessere,
id. Aul. 4, 1, 4:magis meretricem pudorem quam aurum gerere,
id. Poen. 1, 2, 92; id. Truc. 2, 1, 16; Turp. ap. Non. p. 277, 9 (Com. Rel. v. 127 Rib.): cibaria me comesse condecet solum, Pomp. ap. Charis. I. p. 101 P. (Com. Rel. v. 72 ib.) —Hence, condĕcens, entis, P. a., becoming, seemly, fit (late Lat.); comp.:habitus,
Aus. Grat. Act. 27.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.